Toen ik 30 werd, deed ik mee aan het bevolkingsonderzoek voor HPV. Die uitslag was niet goed, en sindsdien weet ik: deze afspraken kunnen spannend zijn. Niet eens vanwege het onderzoek zelf, maar omdat je bang bent voor wat erna komt. In maart moest ik opnieuw voor controle. Ik had me goed ingelezen, via het ziekenhuis kreeg ik toegang tot informatie en filmpjes, maar dat was vooral medisch en technisch. Veel moest je zelf opzoeken, vaak via je DigiD. Je weet dan wel wat ze gaan doen, maar niet hoe het voelt. Wat je kunt verwachten. Of hoe je jezelf kunt voorbereiden. Ik zocht online naar ervaringsverhalen, maar die vond ik bijna niet. En juist dat had ik nodig.
“Ik zocht online naar ervaringsverhalen, maar die vond ik bijna niet. En juist dat had ik nodig.”
De afspraak ging snel. Ik zag alleen de assistent van de gynaecoloog, kreeg kort uitleg, moest in de stoel gaan liggen, eendenbek erin, uitstrijkje gemaakt, en voor ik het wist stond ik alweer buiten. Tien minuten, misschien minder. Tijdens de afspraak deden ze echt hun best om me op mijn gemak te stellen. Maar er waren ook dingen die me overvielen. Zoals de vragen die je moet beantwoorden over je cyclus of bloedverlies. Die krijg je niet vooraf. Terwijl ik daar best even over had willen nadenken. Ik had het Nomi hulpmiddel meegenomen en gaf het na afloop. En eigenlijk veranderde het toen meteen iets. De arts werd nieuwsgierig, keek ernaar, liet het ook aan de gynaecoloog zien. Het voelde minder alsof ik er alleen voor stond. Voor haar is dit dagelijkse kost, maar voor mij was het toch spannend. Door het hulpmiddel kon ik dat laten merken, zonder dat ik het allemaal hoefde uit te leggen.
Wat ik mooi vind aan Nomi, is dat het niet alleen over het medische stuk gaat, maar over jou. Over hoe jij het ervaart. En dat het helpt om een gesprek te openen. Niet alleen voor jezelf, maar ook voor de arts. Het haalt het even uit de routine. En het maakt ruimte voor een ander soort contact, menselijker, eerlijker.
