Twee jaar geleden had ik een onderzoek naar PCOS in het ziekenhuis. Vanwege de corona maatregelen moest ik alleen komen. Toen ik werd binnen geroepen, werd naast de gynaecoloog ook een arts in opleiding aan me voorgesteld. Er werd niet gevraagd of ik het goed vond dat deze persoon bij het onderzoek aanwezig was.
Vooraf werd ik niet bevraagd over eventuele seksuele trauma’s of eerdere onprettige ervaringen bij gynaecologisch onderzoek. Toen het onderzoek begon en ik bloot op tafel lag, stelde de arts in opleiding allerlei vragen over mijn PCOS. Het gesprek voelde voor mij erg onprettig, omdat het plaatsvond terwijl ik bloot op de behandeltafel lag en het uiteindelijk ging over totaal andere dingen dan het onderzoek zelf.
“Het gesprek voelde voor mij erg onprettig, omdat het plaatsvond terwijl ik bloot op de behandeltafel lag”
De uitslag werd gedeeld tijdens het onderzoek. Dat ik nog steeds PCOS had – werd niet aan tafel besproken, terwijl ik aangekleed was, maar terwijl ik op de onderzoekstafel lag, bloot. Na het onderzoek was er geen ruimte voor vragen of voor mijn gevoelens.
Ik verliet het ziekenhuis met een naar gevoel. Het hele proces voelde onpersoonlijk en onveilig, alsof er geen oog was voor mijn beleving en grenzen.
